معرفی سریال پیکی بلایندرز (Peaky Blinders)

در سپتامبر ۲۰۱۳ زمانی که سریال پیکی بلایندرز (Peaky Blinders) به کارگردانی استیون نایت و هنرنمایی کیلین مورفی و هلن مک کوری اولین بار از شبکه بی بی سی پخش شد، کمتر کسی تصور می‌کرد که از دید کاربران سایت معتبر IMDB، در بین برترین سریال‌های تاریخ قرار بگیرد و نظر منتقدین را بخود جلب کند.

این سریال از زمان پخش تا نوامبر ۲۰۱۷ موفقیت چندانی به دست نیاورد، ولی پخش فصل چهارم آن، عمده توجهات را به سمت این درام جنایی معطوف کرد، به طوری که از ابتدا قرار بر اتمام سریال در فصل پنجم بود، ولی موفقیت‌های پیش بینی نشده، استیون نایت را به ساخت فصل ششم و هفتم نیز ترغیب کرد و برای جذب مخاطب بیشتر، از بی بی سی ۲ به بی بی سی ۱ منتقل شد. شاید مهمترین دلیلی که باعث شد این سریال در فصل های آغازین پخشش، در جایگاهی که استحقاقش را داشت قرار نگیرد، غیر هالیوودی بودن آن بود.

در فصل دوم رهبر این گروه در رویای بلند پروازی‌ها و گسترش فعالیت‌هایش از بیرمنگام به لندن و سایر نقاط انگستان ریسک و خطرات زیادی به جان می‌خرد. در فصل سوم، این خانواده، درگیر جنگ و کشمکش سرمایه داران و کمونیست‌ها می‌شود. در فصل چهارم نیز شاهد درگیری مافیای ایتالیایی ساکن شهر نیویورک به قصد انتقام جویی از این گروه هستیم و در نهایت فصل پنجم رهبر این گروه، یعنی “توماس شلبی” ازطرف حزب کارگر وارد مجلس انگلستان می‌شود و فعالیت سیاسی او به طور رسمی کلید می‌خورد.
یکی دیگر از نکات قابل تأمل این مجموعه، نشان دادن زندگی پس از جنگ یک سرباز است که شاید هرگز نتواند زندگی عادی داشته باشد و روابط عاطفی رهبر این گروه که به صورت خارج از کلیشه‌های فیلم های هالیوودی به تصویر کشیده می‌شود.

احتمالا با توجه به حضور پر رنگ شخصیت‌ها و اِلِمان‌های تاریخی مانند وینستون چرچیل، ال چاپون، ارتش آزادی بخش ایرلند و… از خود بپرسید اتفاقات و کاراکتر‌های سریال چقدر می‌توانند واقعی باشند؟
پاسخ این است که این گروه تبهکار واقعا وجود داشته است! ولی نه به سبک و سیاقی که در این سریال برای مخاطب به تصویر کشیده شده است.
پیکی بلایندرز، یک گروه تبهکار مستقر در بیرمنگام انگلستان در طول جنگ جهانی اول بود و اعضای این گروه از لباس‌های مخصوصی استفاده می‌کردند، ازجمله کت‌های خاص، پالتو دامن، شلوار‌های جین دمپا گشاد، چکمه‌های چرمی و کلاه‌های صاف لبه دار.
در دهه ۱۸۹۰ میلادی محله‌های فقیر نشین بیرمنگام جولانگاه و خواستگاه گروه‌های تبهکار شده بود. بطوری که در ابتدای قرن ۲۰ این گروه‌های تبهکار خیابانی تبدیل به گروه‌هایی با سازماندهی‌های پیچیده شده بودند و گرایشات خشونت آمیزشان باعث شد قدرت سیاسی و اجتماعی زیادی به دست آورند.